Όταν έφτασε στην ηλικία των οχτώ χρόνων ο πατέρας της παντρεύτηκε για δεύτερη φορά και μετακόμισαν στο Μοσχάτο. Τότε της επέτρεψαν να βλέπει την μητέρα της μία φορά τον μήνα, όμως αυτό δεν ήταν αρκετό για ένα παιδί και στα δεκατέσσερα της έκανε απόπειρα αυτοκτονίας. Από εκείνο το σημείο και μετά η στάση του πατέρα της έγινε πιο ελαστική και της επέτρεπε μάνα και παιδί να συναντιούνται.
Τα σχέδια της για την ζωή δεν ήταν να ασχοληθεί με το τραγούδι αλλά αρχικά είχε επιλέξει να κάνει φυσικομαθηματικές σπουδές η πορεία της ζωής της όμως έμελε να είναι άλλη. Η γνωριμία της με τον δημοσιογράφος Γιώργο Κολοκοτρώνη που την άκουσε να τραγουδάει και που την έφερε σε επαφή αργότερα με τον Μίμη Πλέσσα ήταν καθοριστική.
Ο Μίμης Πλέσσας συνεργάζονταν με τον Γιώργο Οικονομίδης και την Ρένα Ντορ στην ραδιοφωνική εκπομπή «Κυριακάτικα Πρωινά» στην Κρατική Ραδιοφωνία και έτσι η Βάνου αποφάσισε να ασχοληθεί με το τραγούδι δίνοντας εξετάσεις στο Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας (Ε.Ι.Ρ) συμπληρώνοντας την αίτηση της στην πλάτη της μητέρας της μιας που ο πατέρας της δεν θα της το επέτρεπε ποτέ.
Το 1959 έγινε τραγουδίστρια ελαφράς ορχήστρας στην κρατική ραδιοφωνία την εποχή που ανθούσε το είδος. Ο Γεράσιμος Λαυράνος είναι αυτός που της έδωσε το ψευδώνυμο της. Μετά την επιτυχία της στις εξετάσεις της Κρατικής Ραδιοφωνίας για ένα διάστημα τραγουδούσε με την συνοδεία στο πιάνο του μεγάλου Κώστα Γιαννίδη, ήταν το διάστημα λίγο πριν μπει στην ορχήστρα του Μίμη Πλέσσα. Ο ίδιος δήλωσε το 1997 για την Τζένη Βάνου: «Μια φωνή που ξεχωρίζω από όλες τις άλλες γιατί έχει όλες τις αρετές.
Ήταν γεννημένη, ήταν σπουδαγμένη, έχει μια σοφία που μόνο η φύση και το προικιό της μπορούσε να δώσει και μιλάω πάντα για το φωνητικό φαινόμενο της Τζένης. Από την στιγμή που την άκουσα και για πάρα πολλά χρόνια, με πιο κοντινό συνεργάτη τον Κώστα τον Πρετεντέρη δοκιμάσαμε πολλά μουσική είδη και η Τζένη άντεχε και η φωνή της άντεχε. Γύρναγα από ταξίδι μου στην Αμερική και της έφερνα να ακούσει την Μπάρμπαρα Στρέιζαντ και η Τζένη μπορούσε να εκτιμήσει αλλά και να μιμηθεί την μεγάλη καλλιτέχνιδα έχοντας τις αντίστοιχες φωνητικές ικανότητες και έχοντας πάντα το προσωπικό της τέμπο, μια φωνή που να ξεχωρίζει από τις άλλες.». Η συνεργασία τους ήταν τέτοια που το 80% των τραγουδιών του τα ερμήνευε η Βάνου και επειδή δεν είχε ακόμη τότε δισκογραφία όλα τα μέσα αναρωτιόντουσαν ποια είναι η Βάνου, το μόνο που γνώριζαν γι’ αυτήν ήταν η φωνή της και τίποτα άλλο.
Η πρώτη της εμφάνιση όμως, μπροστά σε κοινό έγινε το 1964 στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης ερμηνεύοντας το τραγούδι «Τώρα» σε μουσική του Μίμη Πλέσσα και στίχους του θεατρικού συγγραφέα Κώστα Πρετεντέρη και έτσι κερδίζει το πρώτο βραβείο. Μέλος της κριτικής επιτροπής ήταν και ο Δημήτρης Χορν υποστήριξε το τραγούδι και γι’ αυτό τον λόγο πολλοί τον κορόιδεψαν, αυτός τους απάντησε: «Μα δεν καταλαβαίνεται ότι τα επόμενα πενήντα χρόνια θα σας βασανίζει με την φωνή της;».
Ο πατέρας της την είχε διώξει από το σπίτι αφού έμαθε για την απόφαση της να ασχοληθεί με το τραγούδι. Αρκετό καιρό μετά σε μια από τις εκπομπές στα «Κυριακάτικα Πρωινά» την επισκέφθηκε με την ετεροθαλή αδελφή της. Ο ίδιος ήταν αρχιεργάτης στο πιεστήριο μιας εφημερίδας και άκουγε συχνά για την κόρη του και τις εντυπώσεις που είχε δημιουργήσει. Ο ίδιος ο τόσο αυστηρός και κάθετος στις απόψεις του ως άνθρωπος της είπε μια πολύ σημαντική κουβέντα εκείνη την ημέρα «Όσο μεγάλη και να γίνεις να μην ξεχάσεις ποτέ να ζητάς συγνώμη. Αυτό ήρθα κι εγώ να κάνω σήμερα γιατί δεν ήξερα τι παιδί είχα.»
Η ίδια δεν γνώριζε από μουσική, αλλά είχε μουσικότητα, αυτό το έμφυτο ταλέντο που έχουν κάποιοι άνθρωποι να κατανοούν και να αισθάνονται απόλυτα την μουσική. Μία από τις μεγάλες τις ευκαιρίες για να ανέβει στην πίστα παρουσιάστηκε κάποια στιγμή που χρειάστηκε να αντικαταστήσει την Βίκυ Μοσχολιού στο μαγαζί που εμφανιζόταν. Πήγε για λίγες ημέρες και έμεινε για δύο μήνες. Εκεί της έγινε η πρόταση να συνεργαστεί με τον Μανώλη Χιώτη και την Μαίρη Λίντα.
Το πρώτο της σουξέ έγινε το ’62-’63 με το «Αν σ’αρνηθώ αγάπη μου», την επόμενη χρονιά παράλληλα με τις εμφανίσεις της στην «Νεράιδα» εμφανιζόταν στο θέατρο με τον Γιώργο Μουζάκη ο οποίος της έγραψε την «Σκλάβα» και το «Θέλω κοντά σου να μείνω» που τραγούδησε με τον Γιάννη Βογιατζή. Καθοριστική ήταν η χρονιά του ’69 όταν την κάλεσε ο Φίνος τότε ερμήνευσε το τραγούδι που έγραψε ο Νίκος Μαμαγκάκης «Ο ήλιος βγαίνει μες τα μάτια σου» για την ταινία «Λεωφόρος του Μίσους» η οποίο γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Όλοι αναζητούσαν να μάθουν ποια ήταν η ερμηνεύτρια αυτού του τραγουδιού.
Μια μέρα δέχεται ένα τηλεφώνημα από τον Τάκη Λαμπρόπουλο της Columbia ο οποίος της ανακοινώνει ότι ο Χατζιδάκις της ζητάει. Μόλις το άκουσε αυτό η Βάνου συγκλονίστηκε, όμως ο Χατζιδάκις με τον Πλέσσα ήταν σε μια μόνιμη σύγκρουση και έτσι δεν συνεργάστηκαν ποτέ κάτι για το οποίο μετάνιωσε αργότερα.
Το 1964 παντρεύτηκε γιατί πάντα ήθελε να κάνει οικογένεια και παιδιά. Το δυστύχημα ήταν ότι στον γάμο της κακοποιήθηκε βάναυσα. Το ’69 έκανε τον γιο της και έφυγαν οικογενειακώς για την Αμερική, εκεί έκανε ένα πενταετές συμβόλαιο με μια ελληνοαμερικάνικη δισκογραφική εταιρία και εμφανιζόταν στο «Μολφέτα» το καλύτερο ελληνικό μαγαζί της Νέας Υόρκης, όμως την ζωή της Αμερικής δεν την άντεχε. Έμεινε έγκυος στην κόρη της και είχε ήδη αποφασίσει από καιρό ότι θα έφευγε από την Αμερική.
Από τότε επέστρεψε εννέα φορές για επαγγελματικούς λόγους αλλά πάντα με την προοπτική της επιστροφής. Με την επιστροφή της το ’71 παίρνει το διαζύγιο της από τον άντρα της και μένει μόνη με τα δύο παιδιά της χωρίς καμία βοήθεια. Έφτασε στο σημείο να πληρώνει ακόμη και τα χρέη του προκειμένου τα παιδιά της να μην έχουν έναν πατέρα στην φυλακή. Σε αυτή την τόσο δύσκολη περίοδο της ζωής της άνεργη και χωρίς εταιρία συναντάει στον δρόμο μια μέρα τον Βοσκόπουλο και του λέει για την κατάσταση της.
Εκείνος αποφασίζει να την βοηθήσει, την παίρνει στην Minos και της γράφει δύο λαϊκά τραγούδια, το «Αγόρι μου», και το «Σε παρακαλώ, σήκω και φύγε», είναι η στροφή της από το ελαφρύ στο λαϊκό τραγούδι. Ο Τόλης Βοσκόπουλος δήλωσε για την Βάνου :
«Η Τζένη Βάνου είναι από τα αντράκια, τα παλικαράκια που παραδέχομαι γιατί έχει και μια άλλη αρετή είναι ευγνώμον, αναγνωρίζει και έχει πει πολλές φορές με τους δικούς της τρόπους το πόσο πολύ με ευχαριστεί γι’ αυτό που έχω κάνει. Ήθελα κάποτε και να που ήρθε η ώρα να της πω πόσο πολύ την ευχαριστώ δεν μου χρωστάει εκείνη της χρωστάω εγώ που μου έμεινε μέσα στην καλλιτεχνική μου προίκα να λέω ότι έγραψα τραγούδια και με τραγούδησε η Τζένη Βάνου.»
Την ίδια περίοδο είναι που με το Πλέσσα κάνει το «Σε βλέπω στο ποτήρι μου» και το 1984 παίρνει χρυσό δίσκο με το «Τρένο της ζωής» του Μουσαφίρη.
Στην Minos μένει από το ’72 μέχρι το ’88 οπότε και έπαψε να έχει την δημοτικότητα που είχε μέχρι τότε. Η ανάγκη όμως για το μεροκάματο δεν έπαψε ποτέ να υπάρχει και έτσι συνέχισε να εμφανίζεται σε μαγαζιά δεύτερης κατηγορίας. Από την αγωνία της για επιβίωση υπέγραφε συμβόλαια με όποιον την έβρισκε πρώτος και πάντα με χαμηλή αμοιβή ενώ ακολουθούσαν άλλες προτάσεις με πολύ καλύτερα χρήματα. Αυτό την βασάνιζε τα βράδια αλλά τελικά μη μπορώντας να κάνει αλλιώς έπειθε τον εαυτό της να το δεχθεί. Περήφανη ως άνθρωπος οι μόνοι από τους οποίους ζήτησε ποτέ βοήθεια ήταν η μητέρα της και από τον Θεό. Σεβάστηκε και αγάπησε τον εαυτό της πάντα λιγότερο απ’ ότι της άξιζε. Δεν είχε εκτιμήσει το «δώρο» που της είχε κάνει ο Θεός και αυτό ήταν το μοναδικό της ταλέντο. Μετάνιωσε που δεν κατάφερε να κάνει λεφτά, αλλά αν ξεκινούσε και πάλι από την αρχή πάλι τα ίδια λάθη θα έκανε.
Το 2013 η Τζένη Βάνου αναγκάστηκε να υποστεί ένα πολύ σοβαρό χειρουργείο προκειμένου να αφαιρεθεί όγκος από τον λαιμό της. Έντονοι πόνοι πριν λίγο καιρό την οδήγησαν στο νοσοκομείο όπου διαγνώστηκε ότι ο καρκίνος είχε εξαπλωθεί σε ολόκληρο το σώμα της με ραγδαίο ρυθμό.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής της μη θέλοντας να τραγουδήσει άλλο και έχοντας απορρίψει πολλές ανάλογες προτάσεις που της είχαν γίνει, αποφάσισε να ανοίξει ένα μίνι μάρκετ μαζί με τα παιδιά της. Όμως δεν μπόρεσε να αποφύγει τις συνέπειες της οικονομικής δυσπραγίας μέχρι του σημείου που το κατάστημα της πτώχευσε. Από εκεί και πέρα με την υποστήριξη ανθρώπων που την αγαπούσαν κατάφερε να σταθεί στα πόδια της χωρίς να το βάλει κάτω. Τελικά το κράτος αποφάσισε και της έδωσε την τιμητική σύνταξη για την προσφορά της στο ελληνικό τραγούδι. Άφησε την τελευταία της αναπνοή στις 5 Φεβρουαρίου.
eoellas.org
loading...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Κάντε το σχόλιο σας,η άποψή σας ειναι πολύ πολύτιμη γιά εμάς.Σας ευχαριστούμε